Siglir tar il cuntegn

Pled sin via Musica e pled – man in man

Musica e cretta van man in man, e quai daspö temps biblics. Ils protagonists d’ün cult divin o d’üna messa sun il pled, la musica, il sacramaint, il silenzi, scha nus laschain üna jada da la vart a nus essers umans ed a la persuna principala: a Dieu.

Che funcziun ha la musica i’l cult divin? Per la cretta? Che capita cur cha l’organista fa sunar seis instrumaint, chi’s doda las prümas notas? Quai chi’d es zuond fascinant culla musica, es ch’ella mai nun ha seis effet sainza las persunas chi tilla han cumpuonüda, quellas chi tilla sunan e quellas chi taidlan. Vegnan pro l’instrumaint, il local cun sia atmosfera e seis cling, il temp, il context.

Precis sco ch’eu less chi’s dschess da la predgia preparada cun paschiun e salvada cun ingaschamaint, lessa eir cha la musica sunada e chantada in ün cult divin o üna messa es profuonda, plaina da sen.
Autur: Christoph Reutlinger Plevon refurmà

La musica es bella, provochanta, seriusa, frivola, meditativa, umoristica, animada ed allegra, trista e cuffortadra, giubilanta, patetica, istorica e moderna e bler, bler daplü. Ella es expressiva ed inexpressiva, profuonda e superficiala, plaina da sen e sainza sen. Minchatant tuot insembel.

La musica inexpressiva e superficiala pudess esser quella chi’d es spüra culissa, chi metta ün fuond in ün local, forsa per s-chaffir üna tscherta atmosfera, chi sto restar in quist’inscenaziun ün mez per oters böts, chi nu das-cha tradir seis agen sen, seis agen maniamaint. La musica expressiva, profuonda, plaina da sen es sco üna lingua chi sto gnir stübgiada ed interpretada e chi po uschea revelar seis sen. Üna lingua chi resta in sia maniera però adüna ün pa misteriusa, chi mantegna sia aigna vardà. Ella nu’s lascha mai dal tuot chapir da nus essers mortals: cun minch’interpretaziun chatt’la üna nouva expressiun, cun mincha persuna chi taidla, darcheu ün nouv sen, da generaziun a generaziun.

Precis sco ch’eu less chi’s dschess da la predgia preparada cun paschiun e salvada cun ingaschamaint, lessa eir cha la musica sunada e chantada in ün cult divin o üna messa es profuonda, plaina da sen, ch’ella tocca precis l’emoziun da minchüna e minchün in quist e sur quist mumaint oura. Uschea cha musica, pleds, sacramaint e silenzi cumpuonan ün’ouvra d’art da prüma fin l’ultim chi serva il lod da Dieu.

Quai chi vala per il pled, vala precis eir per la musica. Ella discuorra svess, o forsa amo oter: tras ella discuorra la voluntà da Dieu, l’etern. A mai dimena da tadlar, da scuvrir, da laschar resunar quista voluntà eterna in meis cour.

RTR Pled sin via 08:45

Artitgels legids il pli savens