Minchatant sun eu simplamaing trist. Eu sun trist e nu sa vairamaing perche.
Cler, i dà eir adüna darcheu situaziuns in mia vita, ingio ch’eu sa precis perche ch’eu sun trist. Forsa n’ha eu güsta let alch istorgia illa gazetta o vis üna novità illa televisiun o dudi alch i’l radio chi m’ha fat gnir trist. Adüna darcheu sun eu pertoc in mia vita da minchadi dad üna situaziun greiva chi’m fa gnir trist.
Ma eu nu sun adüna miss sü bain, eu nu poss adüna be rier.»
Ma minchatant sun eu simplamaing trist, sainza savair perchè e sainza motivs evidaints. E lura cumainz eu ad analisar la situaziun. Eu am dumond, schi d’eira capità alch, sch’inchün a forsa dit o fat alch chi m’ha offais o schi da alch chi m’occuppa. Ma minchatant nu güda nüglia da stübgiar, id es lura simplamaing uschè ch’eu sun trist. E minchatant esa dafatta uschè ch’eu sun trist perquai ch’eu sun trist.
Ma l’esser trist nu vain vis jent in nos muond ed in nossa società. L’esser trist nun ha plazza in ün muond, ingio cha tuot ha da glüschir e dad esser super – sco cha las fotografias e las istorgias sün facebook ed instagram ans voulan far crajer. Ma eu nu sun adüna miss sü bain, eu nu poss adüna be rier. A mai para eir cha’ls conumans nu san ir intuorn bain cun quist sentimaint.
Sch’eu quint ad inchün ch’eu nu stetta bain, ch’eu saja uossa simplamaing trist, schi nu vain quai suvent na acceptà. «Ma dai, che esa, guarda üna jada che cha tü hast tuot, co poust tü be esser trist? Tü hast uffants frischs e sans chi nu fan ingüns problems, tü hast ün bun manster chi fa sen, tü hast ün tet sur il cheu – perche mâ vessast tü dad esser trist? Tü stuvessast esser cuntaint ed ingraziaivel, i dà blera glieud chi sta bler plü mal co tü, chi ha fom ed ingün da chasa – co be poust tü esser trist?»
Uschè tunan las reacziuns sün meis esser trist. E sco dessert daja lura amo suvent ün pêr tips che ch’eu pudess far per na plü esser trist. Ma ne tuot quistas bunas ideas e neir ils tips am güdan inavant, a l’incuntrari, els am fan gnir bod amo plü trist perquai ch’eu am saint lura ün zich da nun esser inclet ed acceptà.
E lura lasch eu simplamaing esser trist a mai, eu ignoresch tuot quai cha’ls oters han da dir e quintar. Eu sa nempe ch’eu das-ch esser trist, chid es in uorden dad esser trist, chi’d es normal dad esser trist. Esser uman voul eir dir, dad esser trist da temp in temp. Eu das-ch sentir quist sentimaint, eu nu til stoss zoppar o scurrantar, eu nu stoss provar da müdar alch – i po simplamaing esser uschè sco chid es. Eu accept meis esser trist – e perquai suna lura minchatant simplamaing trist.