(vallader) Co vaitat cumanzà quist on? Cun bunas intenziuns? Cun l’intenziun da müdar quai o tschai? Eu per mia part n’ha fat l’experienza, cha mias bunas intenziuns restan pel solit precis quai: bunas intenziuns. La lezcha es pel solit plü gronda co la perseveranza, perquai ch’eu am pigl avant da tour per mans meis puncts debels, ed eu fetsch nofragi davo cuort temp. Las bunas intenziuns mainan per consequenza suvent a dischillusiun e frustraziun.
Perquai n’haja decis da laschar quista jada las bunas intenziuns per l’on nouv e da cumanzar cun ün’uraziun:
Dieu, ans dà grazcha per acceptar cun serenità
quai chi nu po gnir müdà,
curaschi per müdar quai chi dess gnir müdà
e la sabgnentscha da disferenziar l’ün da l’oter.
Las bunas intenziuns mainan per consequenza suvent a dischillusiun e frustraziun.
Quist’uraziun da la serenità vain attribuida tanter oter a Friedrich Christoph Oetinger, Dietrich Bonnhoeffer, Ignatius da Loyola o Teresa dad Avila. La versiun originala però data dals ons 1937 e l’autur es il teolog american Reinhold Niebuhr.
Al cumanzamaint da l’on sta l’arröv per la grazcha chi lascha crescher la serena calma per tour il mound il prüm dal tuot sco ch’el es e dad acceptar ils aigens cunfins schi’s tratta da til müdar.
Al cumanzamaint da l’on sta l’arröv per curaschi per na be tegner oura sco paralisà tuot quai cha nus inscuntrain, dimpersé da gnir activ là cha nus vain la pussibiltà da müdar alch.
Ed al cumanzamaint da l’on sta l’arröv per sabgentscha per chattar la tenuta adequata invers noss muond e nossa vita; per na finir ne ill’exigenza ne ill’indifferenza.
La grazcha da la serena calma chi’ns metta in relaziun culs cunfins, il curaschi chi’ns lascha esser activs in noss muond e la sabgentscha chi’ns tegna in ün equiliber viv tanter acceptar e fuormar, quistas trais sun üna buna basa per cumanzar ün on nouv. Forza saiza las bunas intenziuns tradiziunalas ma culla dretta perspectiva.
A propos Teresa dad Avila, la soncha spagnöla: Eir sch’ella nun es l’autura da l’uraziun, schi tilla vain atribuida ün’otra:
Segner, eu nu vögl esser ningüna soncha. Id es greiv da viver cun ellas. Ma il marmogn nun es neir na il dret. Perquai at rova per serena calma.
Amen.